Adana Ekoloji Platformu üyesi Adanalı vatandaş Yaşar Gökoğlu, 31. Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali’ni değerlendirdi.

Adanalı bir vatandaş olarak festivalin beğendiğini ancak eleştirdiği noktalarında olduğunu bahseden Yaşar Gökoğlu, şunları söyledi;

“Bir festivali daha yaşadık, güzel filmler izledik, kadim festival izleyicileri bir kere daha hemhal oldular, konuştuk, tartıştık, birbirimize filmler hakkında tüyolar verdik, velhasıl güzel bir koşuşturma, yetişebilme haftasıydı. İzlediğimiz filmlerle başka diyarlara gittik, başka insanlık durumlarına tanıklık ettik, etkilendik, iç dünyamız ve düşüncelerimiz bakımından biraz daha zenginleştik. Son yıllarda “taşralaştığına” tanıklık ettiğimiz şehrimizde film festivali bir kültür vahası olmayı sürdürüyor.

Geride bıraktığımız festivalde bazı olumsuzluklar olmadı değil, bunları da belirtelim ki, düzeltilsin, tekrar edilmesin. Gerçi, her festival öncesi ve sonrası geleneksel festival izleyicileri olarak önerilerde ve taleplerde bulunduğumuz halde pek dinleyen olmaz. Tuhaf bir gerçekliğimiz var; seçildikleri için, sadece buna dayanarak, belediye başkanları herşeyleri herkeslerden daha iyi bildikleri kanaatindedirler. Onlar böyle düşününce tayin ettikleri yetkililer de aynı davranışı sergiler. Seyirciler olarak bizim söylediklerimiz ise buz üzerine yazılmış olur. Olsun, biz yine üzerimize düşeni yapmaya, söylemeye ve talep etmeye devam edelim.

—- Bir film festivalinde belediye başkanı neden bu kadar öne çıkma, görünür olma hevesinde olur? Her film gösteriminden önce belediye başkanının uzun propaganda videosunu izlemek zorunda bırakıldık. Düşünün, her gün, her salonda beş film gösterimi vardı, hafta boyunca her izleyici en az 20-30 defa belediye başkanının bu videosunu izlemek zorunda kalmıştır. Bunun seyircide bıkkınlık yaratacağını hiç düşünmediler mi? Üstelik, söz konusu video gerçekten basit bir seçim propagandası şeklindeydi, festivale, sinema sanatına dair bir söz olmadığı gibi, “Adana Adana”, “yüce rabbimizin yarattığı” gibi absürtlüklerle doluydu. Gerçi, çöp kamyonlarının üstüne bile reklamlarını yazan belediye başkanlarının olduğu bir şehirde ve ülkede yaşadığımızı unutmamak gerekir. Belediye başkanına hatırlatılmalı; bu festival sizinle başlamadı, adı üzerinde, 31 yıldır yapılıyor, siz dönemsel olarak sürdürücülük görevini yerine getiriyorsunuz.

—- Aynı şekilde, film başlamadan önce üç ayrı özel şirketin reklamlarını izlemek zorunda kaldık. Neden? O şirketler sponsor olarak festivalin gerçekleşmesi için para mı vermişler? Ne kadar ödemişler? Belediye festival için bir bütçe ayırdığını ve harcamaların bu bütçeden yapıldığını söylüyor. Sponsorlardan alınan paranın miktarı ne kadardır? Yani, festival seyircilerine bu eziyeti çektirmeye değer miydi?

—- Geçmiş film festivallerinin üç-dört sinema salonunda yapıldığı hatırlanacaktır. Son yıllarda ise giderek bu uygulamadan vazgeçilmiş, tek bir avm’de yapılır hale gelmiştir. Adana film festivali “avm festivali” haline dönüşmüştür. Son yıllarda iyice genişleyen, yayılan şehirde tek bir avm’de yapılan festivale ulaşmak sorun haline geldi. Sinema sanatının vazgeçilmez unsurlarından biridir salonlar. Adana’da birçok sinema salonu kapanmış, yıkılmayı beklemektedir. Sinema sanatı üzerine nutuklar atmak yerine, belediye ve festival yönetimi kapalı olan sinema salonlarının festivalin itici gücüyle tekrar açılması için çalışmalı, araştırma yapmalı, imkân yaratmalıdır.

—- Söz avm’den açılmışken, bu sene festivalin yapıldığı avm sinema salonlarının bakımsız olması genel bir yakınma konusuydu. Salonun koltukları film seyretmek için değil, adeta uyumak için yapılmış gibiydi. Işıklı koltuk numaralarının yarısı çalışmıyor, seyirciler yerlerini bulabilmek için birbirlerinden yardım istiyorlardı. Salonlar iki seans arası temizlenmiyordu. Salon ısısı bir türlü normal olamıyor, çoğu zaman yaz giysileri ile gelen seyirciler üşüyordu. Tuvaletler bakımsız, kirli, tuvalet kapıları ve musluklar bozuk, tuvalet kâğıdı yoktu. Festival yöneticilerinin, sinema salonları böyle olan bu avm’yi seçmek için özel bir nedenleri olabilir mi?

—- İlk bir-iki gün, bunca yıllık bir festivalde olmaması gereken amatörce bir karışıklık yaşandı. Basit bir matematik hesabı yapılmamış, filmin uzunluğunun belirlenen ve ilan edilen iki seans arasına sığmayacağı düşünülmemişti.

—- Orta yerde kalabalık bir festival görevlisi topluluğunun olduğu görülüyordu. Ama, film başladığı halde giriş kapısı bir türlü kapanmıyordu ve film boyunca o kapı açılıp kapanmaya devam ediyordu. Tamam, buna sebep olan, hangi filmi izlemeye geldiğini bilmeyen veya deneme için bilet alıp gelmiş olan kararsız seyirciler de vardı. Ama, çoğunlukla girip çıkanların görevliler olduğu belliydi. Festival görevlilerinin küçük bir eğitim ihtiyacı olduğu açıktı.

—- Ödül töreninde önce belgesel ve kısa film yarışmasının, en sonra da uzun metraj film ödüllerinin açıklanması uluslararası bir festival geleneği olmasına rağmen, bu festivalde tersi yapıldı. Tören fotoğraflarına bakıldığında bunun nedeni açıkça belli oluyordu. Belgesel ve kısa film yarışması ödülleri verilirken salonun özellikle konukların oturduğu ön tarafının boşaldığı görülüyordu. Ödüllerin ilan edildiği, sahnede yaratıcılarına ödül verildiği törenin tümünü izlemek ve alkışlayarak onore etmek için yetkili hanımefendi ve beyefendilerin yeteri kadar zamanlarının olmadığı anlaşılıyordu. Festival düzenlemiş olmanız, festival kültürünüzün olduğu anlamına gelmez.

—- “Bizim İsmail”, “Çok kötü bir şey oldu”,  “Üçüncü gurbet” ve “Sürgün asla bitmez” belgesellerini festival programına alan yetkililerin demokrat anlayışlarını tebrik etmek gerekir.”